Çizgi Analizleri-GİRİŞ

Çizimin "Denge" , "Orantı", "Görsel Hiyerarşi", "Bütünlük", "Vurgulama" gibi bazı temel ilkeleri" vardır ve bunlar çizdikçe öğrenilir; en usta çizerler bile kağıt üzerinde çıktıkları yolculukta bu ilkeleri her an yeniden keşfeder, yeniden youmlar. Kuşkusuz "sanat" katı kurallarla icra edilemez, dolayısıyla bu ilkeleri çizginin "önkoşulu", "kurucu unsuru" veya "olmazsa olmaz"ı olarak kabul etmek yanlış olur. Yeri gelir, sanatçı (çizer) bu ilkeleri alt-üst edebilir, onlara meydan okuyabilir. Ancak bu ilkelerin çizerin işini kolaylaştırdığı, (eğer varsa) vermek istediği mesajı daha doğrudan vermesini sağladığı, kısacası derdini daha iyi anlatmasına imkan verdiği de bir gerçektir.

Bu ilkeleri uygulamanın en iyi yollarından birinin (formel bir sanat eğitimi yanında) çizerin baktığı/gördüğü çizgileri, zaman içinde geliştirdiği bir "estetik duyaralılıkla" analiz etmesi olduğuna inanıyorum. Çizer; ister bir başka çizerin, isterse kendisinin olsun, önüne gelen çizgileri eleştirel bir gözle masaya yatırabiliyorsa, çizme işinin "teknik boyutu"nu büyük ölçüde halletmiş demektir. Gerisi "yaratıcılık"tır...

"Çizgi Analizleri"nde, bilgim, birikimim yettiğince, dilim döndüğünce gözüme ilişen "iyi" ve "kötü" çizgi örneklerini analiz etmeye çalışacağım. Bunun en başta, bir çizer olarak, bana faydası olacağına inanıyorum. Umarım başkalarının da işine yarar.